Na een zeer geslaagde jongerenreis was de beurt aan Oudere jongere vrienden van de aak en liefhebbers van de ‘Reizen in het kielzog van onze voorouders…’ De bemanning van deze tweede oversteek bestond uit (op de foto van links naar rechts): Frans van Wijk, Jelger de Jong (wachtleider), Dirk Jan Stuurman, Joke Tekstra, Henk de Jong, Eckhard Kuhn, José Schippers, Maarten Stuurman (schipper), Tjeerd Osinga, Gerard van Drooge, Theo Riksen en Douwe Bootsma (wachtleider). Met haar robuuste bouw en zeewaardig ontwerp heeft Korneliske Ykes II ook deze bemanning liefdevol omarmd. Hieronder een beknopt verslag van deze WonderBaarlijke reis op de WB12!
Zondag 7 juli is het in Londen een komen en gaan aan boord. De crew van de jongerenreis pakt haar spullen en gedurende de dag komen steeds meer opvarenden van de tweede oversteek aan boord. Een aantal jongeren blijft een paar dagen in Londen. Zij gaan ‘s avonds nog gezellig mee naar de pub Town of Ramsgate voor een gezellige avond en een voedzaam maal. We sluiten de avond af voor een laatste Britse pint in pub The Captain Kidd met mooi uitzicht over de Theems.
Maandag 8 juli: Na het ontbijt wordt onder leiding van José de proviand doorgenomen, een menu opgesteld en gaat een groepje boodschappen doen. Ze komen met 2 volle winkelwagens terug met eten en drinken en dan zijn we klaar voor de reis.
Om leuk te beginnen is, als start van de terugreis, een uurtje voor de kentering een passage door de Towerbridge gepland. We nemen de veiligheidsregels met de nieuwe bemanning door en ieder krijgt zijn eigen zwemvest met PLB3 toegewezen. Sybo kon nu wel de deur uit en Rixt en een paar andere jongeren gaan ook nog even mee. De vloedstroom is nog fors als we om 14:00 uur (GMT+1) losgooien, dus we gaan rap op de brug af. Jelger legt de aak netjes stil bij de noordelijke toren. Het heffen van de brug duurt alleen wat langer dan gewenst.
Als de brugdelen uiteindelijk omhoog gaan liggen we bijna dwars voor de brug en kunnen we de aak niet meer recht draaien zonder tegen een van de brugdelen aan te varen. We maken van de nood een deugd en laten ons op de forse stroom dan maar dwars door de brug drijven, dat doen er niet veel ons na! “Friezen liggen wel eens vaker dwars” wordt gememoreerd en we kunnen ons lachen niet houden. De schipper van een van de Clipper ‘busboten’ komt er speciaal voor uit zijn stoel en roept “Excellent manoeuvre!” We varen het rondje door de Upper Pool en na 3 kwartier opent de brug zich weer en begint de terugreis.
De wind is nu oost, dus van zeilen op de Theems komt weer niets. We varen op de motor de Theems af met dikke stroom mee, soms lopen we meer dan 9 knopen over de grond. We passeren alle markante plekken en verder is het verbazend rustig op de Theems.
Het is inmiddels gestaag gaan regenen en er is helemaal geen wind meer. We varen het gebied van de Theemsmonding in en over de Swatch langs de ondiepten. Dan draaien we in de schemering de Medway op, draaien de Swale in en komen rond 21:00 uur aan bij het ponton van Queenborough. We meren af naast een sleepboot, een goede plek zoals de havenmeester al had aangegeven. Het is tijd voor een borrel!
Dinsdag 09-07: Als we wakker worden is het bewolkt, het regent nog en er staat een zwak briesje uit zuidoostelijke richting. We hadden geen walstroom en komen erachter dat de accu’s dan na een korte nacht zo goed als leeg zijn. Hier moeten we in Heeg nog wel naar kijken, want dit is op zee niet echt handig.
We gooien 07:00 uur los en varen de Swale en Medway af richting de banken. Terwijl beneden eieren worden gebakken passeren we het wrak van ‘SS Richard Montgomery’. Een Liberty schip dat daar in 1944 is losgeslagegezonken, nog zo’n 1400 ton aan explosieven aan boord en de masten nog boven water uitstekend. Bijzonder is dat men denkt dat, als de explosieven afgaan, er een 300 meter breden en 3 kilometer hoge zuil van water en puin de lucht in zal gaan met een tsunami tot gevolg, die Sheerness zal overspoelen en in andere plaatsen aan de Thames Estuary ook grote schade zal toebrengen. Beetje spooky om er zo langs te varen…
Tussen de banken staat een oude deining tegen stroom die van de aak een hobbelpaard maakt. Deining op de kop terwijl we halve wind zeilen is een rommelige combinatie, maar als we tussen de banken uit zijn wordt de zee rustiger. De wind ruimt naar Zuid en neemt iets toe. We varen na een tijdje plat voor de wind richting Orfordness. Dan kunnen we meteen de fokkeboom met bulletalie uitproberen die Johannes en Rinus hebben gemaakt. Eerder was het er deze reis nog niet van gekomen. Voorlopig werkt dit uitstekend en zo ligt de aak ookvoor de wind lekker op haar roer.
‘s Avonds om 20:39 uur CET (GMT+2) zijn we bij de groene NE Bawdsea boei aan het eind van de Bawdsey Bank. Vijf jaar geleden lagen we nog achter de Whiting Bank voor anker op 2,5 mijl van dit punt voor een tijstop. We draaien de kop richting IJmuiden omdat we vanaf hier zo goed als in één rechte lijn door kunnen varen zonder al te veel obstakels als windparken en shipping lanes.
We willen net onder de ‘East Anglia Wind Farm’ langs en met de inmiddels zuidwesten wind is het mooi bezeild. Dit windpark is meer dan 11 mijl lang en ruim 5 mijl breed en is verboden gebied. Als we later zouden oversteken zou het vol in de route liggen en we zouden dan zo’n 10-15 mijl om moeten varen. In het windpark staan 102 stuks 7 MW Siemens windturbines die jaarlijks zo’n 700.000 woningen van stroom voorzien.
Ook komen we via deze route op een smal deel van de diepwater route uit, dus dat maakt het oversteken van deze shipping lane makkelijker en overzichtelijk. We varen de avond en nacht in met 2-3 Bft wind, mooi bezeild en de bemanning zit inmiddels in het wachtschema.
Woensdag 10 juli: Rond 05:30 uur CET passeren we de zuidelijke boei van het windpark. Er hangt inmiddels hoge bewolking boven ons en vanaf Engeland zien we frontale bewolking steeds dikker worden. Het dreigt wel maar er komt geen regen uit. Wel zal de wind volgens de verwachting verder toenemen als het fron passeert. Rond 11:30 uur zien we de lucht opentrekken en komt de verwachte wind, de lucht waait schoon en met zuidwest 5 Bft en blauwe lucht begint de zee zich lekker op te bouwen en krijgt Korneliske Ykes II de sokken erin!
Wat loopt ze weer mooi over de golven, en met deze wind zit de gang er goed in. Het sturen wordt wel een stuk zwaarder, maar met 2 reven en een flinke kat in het grootzeil en de grote kluiver erop is ze goed te mannen. Rond etenstijd staat er een volle 5 Bft met vlagen in de 6 Bft, maar we blijven fantastisch lopen. Soms rollen we met meer dan 8 knopen van de mooie golven af, de grote golven komen meestal met zijn drieën, de eerste golf om goed in te sturen en de tweede en derde om vanaf te rennen! Een heerlijk gevoel.
Vlak voor de Nederlandse kust staat weer een groot windpark, hier moeten we ten noorden passeren. De laatste 12 mijl moeten we een paar graden hoger sturen en dan gaat het echt hard met stroom mee af en toe tegen de 9 knopen over de grond! Uiteindelijk komen we om 20:50 uur CET tussen de pieren van IJmuiden en achter de zuidpier tuigen we rustig af, de grote golven buiten zijn hier in een keer compleet weg op een beetje deining na. We meren af aan een buitensteiger in de Seaport Marina IJmuiden, trots op een oversteek van 111 mijl in 24 uur en 11 minuten, gemiddeld zo goed als 5 knopen snelheid en 4 uur sneller dan de oversteek van 108 mijl tijdens de heenreis in 2019!
Nadat we vast liggen en de zeilen hebben opgeruimd genieten we van een welverdiend oorlam! Het is voor sommigen wel even wennen dat er geen alcohol wordt geschonken onderweg op zee :-)…
Donderdag 11 juli: De wind is vannacht behoorlijk blijven staan en wat geruimd en de lucht is overwegend blauw met witte ‘mooi weer’ wolken. We gooien 08:45 uur los en tuigen op achter de zuidpier, wachten nog even een zeeschip af dat binnenkomt en zetten dan koers naar het noorden. Met 2 reven in het grootzeil en de grote kluiver zeilen we met westelijk 3-4 Bft halve wind langs de Noordhollandse duinen op weg naar Oude Schild op Texel.
Het lijkt wel een luxe cruise en iemand oppert de term “Palingcruise”! De eerste uren hebben we lekker de stroom mee, zeilen Egmond, Bergen aan Zee en Petten vlot voorbij. Het is echt genieten, in polo en korte broek aan dek, zon en wind, wat wil je nog meer! Bij Callantsoog (die strandtent waar we in 2019 met stroom tegen niet meer verder kwamen…) gaat de stroom tegen lopen en als we het Schulpengat invaren gaat de snelheid er stap voor stap uit. We varen langs Lange Jaap, die nog steeds fier overeind staat, en hebben ruim de tijd hem te bekijken. Op het Marsdiep gaat de fok weer in de boom en met nog maar 2 knopen over de grond zeilen we heerlijk door.
Vlak voor Oude Schild tuigen we af en leggen de aak rond 20:00 uur vast in een hoek van de vissershaven. Het eten komt naar boven en met een lekkere koude Texelse Skuumkoppe, van de tap van het Havenhotel Texel, proosten we op een zeer geslaagde dag, een waardige ‘Palingcruise’!
Vrijdag 12 juli: Om de stroom zo maximaal mogelijk mee te pakken en nog even boodschappen voor de laatste dagen te kunnen doen hebben we het vertrek om 09:00 uur gepland. De wind is inmiddels naar Noord 3-4 Bft geruimd en met de stroom mee kunnen we voor Oude Schild onder vol tuig mooi hoogte lopen. De piek wordt weer eens sneller gehesen dan de klauw, waardoor men er bij de klauw wel klaar mee is. Douwe moet daarom niep in de bak om onder het zeil door te kijken… Hij geeft het roer over aan Gerard en die stuurt de aak alsof het zijn oude Regenboog is, messcherp aan de wind langs alle banken. Af en toe steken we een hoekje af, er staat water zat en we lopen met de stroom mee zo’n 7 knopen dus het schiet lekker op. Vlak voor Kornwerd is het laatste rakje niet bezeild, we gaan 2 keer overstag, de eerste keren van deze reis! Dan tuigen we af en varen richting brug en sluis.
De sluismeesters maken er echter een potje van. Na een half uur voor de brug liggen we voor de grote sluis na drie charters te wachten tot ze ons erin laten. Het licht blijft echter op rood en dan gooien ze de deuren voor onze neus dicht. Ik bel ze op om te vragen waarom ze ons er niet in lieten. Zeggen ze dat ze ons hebben opgeroepen, nou daar klopt niets van, we hebben ze met iedereen horen praten over de marifoon, maar niet met ons… Maar ja, na 2 uur zijn we aan de andere kant, het zoete water weer op. Inmiddels regent het pijpenstelen en met de fok wederom in de boom varen we voor de wind richting Workum.
Als we op Workum aan varen zien we dat een naad van de kluiver is losgegaan, die moet worden gerepareerd. Alles is kleddernat en we hebben het waterkoud. We besluiten niet naar de ‘Vuurtoren van Reid’ te gaan, maar willen direct door naar de sluis. Baukje en Cornelie staan te zwaaien en komen als we door de sluis zijn in Workum naar ons toe. Anna is daar inmiddels ook naartoe gekomen en maakt een paar foto’s. We varen verder de stad in en worden op veel plaatsen begroet. We leggen aan bij de charterwal, mooi centraal. Henk scheurt daar nog wel even uit zijn regenbroek… Die avond gaan we uit eten bij de Heeren van Heeres, laten het ons goed smaken en we maken er een gezellige laatste avond van! Douwe en Jelger hadden duidelijk grote trek!
Zaterdag 13 juli: We hebben via apps en socials doorgegeven dat we rond 12:30 uur in Heeg zullen aankomen, dus we hebben tijd voor een flink ontbijt. Eckhard en Joke maken er weer een feestmaal van, met heerlijke eieren met spek. Rond 09:50 uur gooien we los, de bruggen staan allemaal op groen, Tjalling staat te zwaaien en maakt nog een mooie foto. Ook de spoorbrug staat al open als we er aankomen.
Er trekken stevige buien langs, dus het eerste stukje maar even op de motor. Op het Groote Gaastmeer zetten we zeil en met fok en een punt grootzeil zeilen we de Inthiemasloot in. Dat zusterhaken konden verbroederen wisten we nog niet… Achter de Langehoekspôle tuigen we verder op. Een dikke bui komt eraan en de wind neemt fors toe, we maken een klein slagje de Fluessen op om via een stormrondje terug naar de geul te varen en de neus naar Heeg te richten. Voor de wind varend met een Friese zak – voor de verandering – trekken de buien weg en zien we Heeg opdoemen.
Aankomst in Heeg: Op de minuut af om 12:30 uur draaien we de Syl in en zien we de tuin van Pier weer vol mensen staan. Freerk staat paling te roken en met applaus leggen we aan. Onder het genot van een koud glas champagne heten Jan Willem en de “Swinging Aaltjes” ons van harte welkom.
Familie en vrienden komen aan boord en het wordt een gezellig weerzien. Er wordt een groepsfoto gemaakt en even lekker bijgepraat. Douwe heeft voor de mensen die deze reis mogelijk hebben gemaakt nog een verrassing geregeld. De schipper roept alle bemanningsleden nog even bij elkaar om de week af te sluiten. Een lach en een traan van vreugde maken deze reis compleet.
Onze aak verbindt elke keer, de ene keer wat sneller dan de andere, ook deze reis is er weer eentje om nooit te vergeten! Onze dank is weer groot aan alle vrijwilligers en vrienden van de aak die deze reis mogelijk hebben gemaakt!
